Dom dla Kup w Bacau, Rumunia

Zbudowany przez włoskich kamieniarzy według planów trzech architektów (George Sterian, H. Rick i Nicolae Ghica-Budești), kasyno zostało wzniesione w latach 1892-1894, będąc tym samym pierwszym kasynem w Rumunii. Wkrótce potem powstały kasyna w Vatra Dornei (1898), Konstancy (1910) i Sinaia (1912), wszystkie w ramach strategii króla Karola I, aby rozwijać rumuńskie kurorty na wzór bardziej znanych za granicą (Slănic-Moldova była porównywana w tym czasie do Karlowych Warów i Vichy, jej źródła mineralne były nagradzane na międzynarodowych wystawach w Paryżu, Frankfurcie, Wiedeń). Chociaż nie jest to przykład czystej secesji, kasyno w Slănic-Moldova udaje się połączyć ten dynamiczny i funkcjonalny styl z zasadami innych nurtów z zaskakującymi rezultatami. Dekoracyjne elementy kamienne oraz ramy drzwi i okien pochodzą ze świeckiego neorumuńskiego, ale wieże są wschodniej architektury religijnej. Inne elementy przypominają neorenesansowe korespondencje - na przykład symetria kompozycji i malowane panele dekoracyjne. Konstrukcja ułożona jest poziomo na UG + GF + 1F zgodnie z zasadami idealnej symetrii - główny budynek strzeżony przez dwie wieże połączone z dwoma innymi niskimi budynkami z zadaszonym korytarzem, które pełnią funkcję tarasów; Długi rząd kończy się dwoma pawilonami, które przez okrągłe dachy wznawiają ideę głównych wież. Widziane z daleka kasyno przypomina zamek wznoszący się na zboczu wzgórza, o nieco romantycznym, spokojnym profilu, z dyskretną poezją otaczającą go o zmierzchu. Jesienią las w oddali użycza mu odrobiny kasztanu, zima ubiera wszystko na biało. Jednak od frontu jest to oczywiście budynek poświęcony życiu społeczności - platforma z łukowatymi kolumnami i monumentalnymi kamiennymi schodami nie pozostawia wątpliwości, podobnie jak jego lokalizacja z pięknym parkiem centralnym u podnóża również temu nie zaprzecza. Po dziesięcioleciach słuchania dźwięków kości, wirującej ruletki i francuskich Les jeux sont faits, rien ne va plus, będąc świadkiem robienia fortun i rozwiązywania małżeństw, kasyno stało się dobrym obywatelem w 1948 roku, funkcjonując jako Dom Kultury, a następnie sala widowiskowa, biblioteka miejska, galeria sztuki i inne funkcje publiczne. Kino funkcjonowało w oryginalnej sali na 350 miejsc, która dziś zadziwia nas swoimi dwoma kolorami - bielą ścian ozdobionych stolarką ton sur ton oraz bursztynem aksamitnych krzeseł i zasłon. Sala jest nadal klejnotem z lożami opartymi na muszlach, koronkowymi łukami i żyrandolem, niestety nie oryginalnym, zamontowanym na bogatym suficie ozdobionym szklanym świetlikiem uwięzionym w metalowym haftie. Z biegiem czasu budynek otrzymał dwa kolejne tarasy, brasserie i pensjonat od 1960 roku, i przeszedł prace remontowe i restauracyjne w latach 1980 i 1994 i 1994. Na zewnątrz lampy uliczne strzegą budynku w typowym języku secesyjnym - czarne kute żelazo ze złotymi akcentami i białe szklane żarówki jak pąki kwiatowe. Dzięki spektakularnemu projektowi architektonicznemu i pracom konserwatorskim kasyno wydaje się dziś żywe, żywe, dynamiczne, odważne i nie stare ani letargiczne, jak niestety wiele innych zabytków tamtych czasów. Dziś kasyno szuka swojego wizjonerskiego właściciela, który wykorzysta jego potencjał turystyczny i odda mu tę radość życia, która umieściła go na początku 19 wieku jako symbol Slănic-Moldova i nie tylko. Atrakcje w okolicy: - Stok narciarski Nemira - górskie szlaki i wędrówki - Trzysta kroków, Dolina Uzului, Nemira Mare itp. - kopalnia soli z Târgu Ocna - klasztor Măgura Ocnei - Tama Valea Uzului zdjęcia: Tudor Prisecaru